A Confederación Hidrográfica vén de esnaquizar un fermoso lavadoiro no barrio de San Lázaro, situado mesmo á beira do que foi Hospital de peregrinos e rentes do Camiño Primitivo de Santiago. Este lavadoiro foi construído en 1956 e representa, xunto con tantos outros distribuídos polo concello, un xeito de contestar ás necesidades e usos colectivos. Se non damos valor a aquilo que fixemos e nos distingue e imos esnaquizando construcións populares cuxo uso mudou, axudaremos tamén a borrar os testemuños do noso pasado. No catálogo de bens de interese que se anexa ao actual PXOM, recóllese apenas un lavadoiro e a maior parte das nosas construcións populares (cruceiros, fontes, lavadoiros, petos de ánimas...) seguen sen fixarse e a mercede, por tanto, de quen as queira destruír, como agora fai a Confederación Hidrográfica. Sería esta unha ocasión axeitada para que os distintos organismos que teñen responsabilidades nestes feitos (Consellaría de Cultura, Patrimonio, Concellos...) actualicen a catalogación dos nosos bens cun sentido máis acaído á sensibilidade de quen, co seu traballo, segue a velar pola nosa cultura e patrimonio.

Lugo, 19 novembro 2007

(Celeiro de Asadur (Maceda-Ourense)), 1925. Historiador e teólogo. Fixo estudos de Teoloxía e Historia en Madrid, Salamanca e Roma. Como profesor traballou no Ensino Medio en Vigo e nas Universidades desta mesma cidade e Pontificia de Salamanca. Foi reitor de Teologado en San Vicente de Paúl, Salamanca. De 1969 a 1973 encargouse da equipa de Estudos do Terceiro Mundo na cidade de Roma. A Igrexa galega (1995)  e outros importantes traballos (Castelao sen manipulación, A nosa literatura…) distíngueno como un dos mellores analistas non só da Igrexa en si, senón tamén da propia historia da Galiza.

 

 

 

 

• Pola historia ancestral que a celebración desta festa das Fachas representa, pois toma o rito do lume como os nosos devanceiros idearon, e fai dos nosos castros focos de luz e espacio onde nos topamos cos cimentos da nosa cultura máis profunda.
• Polo traballo e a celebración que os homes e mulleres de Castelo realizan desde vello, mantendo así a tradición e actualizando cada ano a ofrenda ao propio sentir, mesmo con dificultades e escasos medios.
• Polo significado que esta celebración ten de diferenciación cultural dentro da ampla personalidade das culturas nacionais, europeas e mundiais, pois arrima así color e pluralismo fronte á pobreza da uniformidade global.
• Para que esta celebración do rito sexa potenciada, e embeba de orgullo a nosa mocidade, e axude a fixar esta no ámbito rural até agora escarnecido, e cree riqueza económica tamén, e volva a quentura e alegría natural das distintas xeracións aos fogares hoxe esboroados…

… por isto

as asociacións culturais “As fachas” de Castelo (Taboada), e Lugopatrimonio

proclamamos a necesidade de que esta FESTA DAS FACHAS sexa declarada BEN DE INTERESE CULTURAL E FESTA DE INTERESE TURÍSTICO GALEGOS.

 

Castelo, Lugo, a 7 de setembro do 2007

Asdo.:

O Presidente da A.C. As Fachas
Francisco Rodríguez

O Presidente de LugoPatrimonio
Lois Diéguez

(Freituxe, Bóveda, 1963). Cursou estudos filosófico-teolóxicos no Instituto Teolóxico compostelán. Sacerdote desde 1988. Estudos de Conservación e Restauración de Arte Sacro na Escola da Conferencia Episcopal Española (Madrid). Activo difusor do noso Patrimonio en programas de radio ou como Presidente de Amigos Patrimonio de Lemos. Membro da Comisión de Patrimonio da Diocese de Lugo.

Pauliña para as administracións correspondentes (Concello, Xunta (Patrimonio), Escolapios…) por deixar que o fermoso e valiosísimo retablo de Francisco Moure , da igrexa dos escolapios de Monforte , siga a encherse con toneladas de po e a aburacarse coas roeduras da couza. Un día caerá sobre a indiferencia e a irresponsabilidade dos que rexen o noso patrimonio. Para que os queremos?

O Ramo para o restaurador e presidente de Amigos do patrimonio de Lemos, don César Carnero pola súa loita a favor da urxentísima rehabilitación da igrexa de san Vicente (Monforte de Lemos). Os estudos sobre pinturas e outro material agachados no chan e nas paredes necesita tamén unha pronta edición.

LugoPatrimonio visitou o 16 de xuño Monforte de Lemos . Fermosos paseos polo Cabe, San Vicente (castelo, convento e palacio dos condes de Lemos), e por suposto, os Escolapios. O día anterior, 15 de xuño, Lois Diéguez, mediante fotos e comentarios, achegounos aos secretos da cidade ( Monforte: tesouros que no ollamos ). Púxonos como tarefa descubrir cinco fermosos detalles: (monte de Piñeira, cabeza de san Pedro mártir, san Xoán e a águia do retablo de Moure, cabeza de santa Lucía e escudo dos Osorio) durante as visitas e paseos do día, e os que primeiro os descubriron levaron un libro da súa autoría ( Viaxe ás terras encantadas de Lemos ). Parte deles acabamos sorteándoos entre todos e todas. César Carnero, o presidente de Amigos Patrimonio de Lemos , foi un guía de luxo. Como quedamos con débedas con el, tomaremos un viño e o que o acompañe en Lugo. Ao final cantabamos todos. Fomos felices, verdade? Chin-chin.

 

O RAMO	A PAULIÑA
O Ramo para o restaurador e presidente de Amigos patrimonio de Lemos, don César Carnero pola súa loita a favor da urxentísima rehabilitación da igrexa de san Vicente (Monforte de Lemos). Os estudos sobre pinturas e outro material agachados no chan e nas paredes necesita tamén unha pronta edición.	A Pauliña para as administracións correspondentes (Concello, Xunta (Patrimonio), Escolapios…) por deixar que o fermoso e valiosísimo retablo de Francisco Moure , da igrexa dos escolapios de Monforte , siga a encherse con toneladas de po e a aburacarse coas roeduras da couza. Un día caerá sobre a indiferencia e a irresponsabilidade dos que rexen o noso patrimonio. Para que os queremos?